Doofpotjes zijn als telegrammen. Ze sterven uit. Denk niet dat een prijsverschil onopgemerkt blijft. Denk niet dat een vlerkerige behandeling in een winkel tussen de vier muren blijft. Denk niet dat een lokale aanbieding als een Stealth onder de radar blijft.
Mijn collega-Thuiswinkel-jurylid Frank vertelde me het verhaal van de schoenenwinkel, waar hij op een zaterdag in een binnenstad naar binnen gaat. Het is druk. Er zijn meer klanten dan helpers. Hij zoekt op zijn telefoon nog even welk paar schoenen hij precies gezien had. Dan opeens schiet een medewerkster hem aan. Ja, ja, hier kijken, foto’s maken van de prijzen en dan zeker op internet kopen. Hij werd zonder pardon uit de winkel verwijderd.
Adviesprijs
Mijn vriend Jan ging een Sonos-installatie kopen. Goed voorbereid — niet alleen de krap-bij-kassigen maken er een sport van om volledig vergelijkend voorbereid op pad te gaan — meldde hij bij Media Markt dat hun prijsaanbod een tweetal honderden euro’s duurder was dan ergens op het internet. Na controle door de dienstdoende verkoper werd het goedkopere internet-aanbod gematcht in de winkel. Iemand was stout geweest en had Sonos met korting aangeboden. Twee maanden later wilde Jan iets bijkopen. Hetzelfde verhaal, de prijs werd op het internet verbeterd. Nu een andere reactie. Media Markt was stellig in zijn standpunt: Sonos-producten zijn niet meer verkrijgbaar onder de officiële adviesprijs. Verkoop via internet zou zijn geblokkeerd, beweerde de verkoper met grote stelligheid. En buiten liep een schaap.
Londen, Harrods. In de grote Engelse winkel kijk je je ogen uit, de meute schuifelt langs de schappen en rekken. Ik maak foto’s, niet alleen van het spektakel, ook van een paar mooie stellages. Onmiddellijk heb ik een Harrods-livreier aan mijn zijde. Dat dit niet de bedoeling is. Telefonisch met je vriendin of moeder overleggen over de kleur van een jurk mag wel, maar foto’s maken niet. Een smartphone aan je oor mag, een smartphone aan je oog niet. Ik nam foto’s met het apparaat aan mijn oor.
Presentatie
Laatste verhaal komt van collega Jasper. Hij volgde op zijn vrije zaterdag een presentatie van een commerciële hogeschool; zijn dochter die een jaar in het buitenland zat, had hem hierom gevraagd. Na afloop van het aansprekend verhaal vroeg hij enthousiast of hij een versie naar zijn dochter mocht mailen. ‘Natuurlijk’, zei de docente, en vroeg om zijn e-mailadres. De directeur die ernaast stond, greep in. ‘Geen sprake van.’ De man kon wel eens een spion van de concurrent zijn. De presentatie werd nooit verstuurd.
De schoenenverkoper, de Sonos-slijter, de Harrods-livreier en de schooldirecteur, ze leven in een tijd die hen heeft ingehaald. Exit doofpot. Het enige geheim dat nog bestaat, is het publiek geheim. Vraag maar aan de Amerikaanse generaal David Petraeus. Als het hoofd van de CIA geen geheim meer kan bewaren, weten we genoeg.
Doofpotjes zijn als telegrammen. Ze sterven uit. Denk niet dat een prijsverschil onopgemerkt blijft. Denk niet dat een vlerkerige behandeling in een winkel tussen de vier muren blijft. Denk niet dat een lokale aanbieding als een Stealth onder de radar blijft.
Bron: Financieel Dagblad - Joost Steins Bisschop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten